Who is who: Ιθύνων νους των The Dear Hunter είναι ο Casey Crescenzo και τους ξεκίνησε σαν side project όταν ήθελε να βγάλει κάπου τις μουσικές του ανησυχίες που δεν σχετίζονταν με τον post-hardcore ήχο των The Receiving End of Sirens που ήταν τότε μέλος. Αφού του ζήτησαν να φύγει ανέπτυξε τα τραγούδια του και άρχισε να φτιάχνει μια ιστορία που θα ξεδιπλωνόταν σε έξι δίσκους. Ξεκίνησε με έναν alt-prog ήχο προσθέτοντας στη συνέχεια συμφωνικά και indie στοιχεία. Μετά τα τρία πρώτα μέρη της ιστορίας έκανε ένα διάλειμμα και το 2011 έβγαλε 36 τραγούδια σε μια συλλογή από 9 EPs, το The Color Spectrum. Το 2013 έβγαλε το Migrant που αυτή τη φορά ήταν μόνο indie και μαζί με τα bonus είχε 18 τραγούδια και το 2014 έβγαλε έναν συμφωνικό δίσκο το Amour & Attrition. Φέτος επέστρεψε με το τέταρτο μέρος τη ιστορίας του. Εγώ τους έμαθα με τον μοναδικό μη concept δίσκο, το Migrant και τους έβαζα σε μια κατηγορία με άλλες μπάντες που έχουν μεν πολύ ωραίο ήχο αλλά δεν έχουν τόσα πολλά ωραία τραγούδια. Μάλλον έκανα λάθος.
Act IV: Rebirth in Reprise: Το τέταρτο μέρος είναι το πρώτο που άκουσα από την κεντρική ιστορία και κατάλαβα γιατί έχουν τόσο φανατικό κοινό. Ο δίσκος είναι φανταστικός, ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος και το indie δένει τέλεια με το progressive. Πολλά κομμάτια αλλάζουν κατά τη διάρκεια τους και οι εναλλαγές από το ένα στο άλλο γίνονται με πολύ ωραίο και ομαλό τρόπο. Με έκανε να ασχοληθώ και με τα προηγούμενα μέρη και ανακάλυψα ότι ένα μέρος του δεκάλεπτου A Night on the Town είχε κυκλοφορήσει ως άτιτλο παλιότερα, όπως και ο στίχος "Hey! Hey kid! Hey kid - get a God!" του Bitter Suite IV and V είχε υπάρξει και παλιότερα στα The Bitter Suite I & II και Evicted ως "Hey! Hey kid! Hey kid! - get a job!".
Genre: Indie Prog
Fav Tracks: The Bitter Suite IV and V: The Congregation and the Sermon in the Silt, Wait, Rebirth, Is There Anybody Here?, If All Goes Well, King of Swords (Reversed), The Squeeky Wheel, A Night On The Town, At The End Of The Earth, The Bitter Suite VI: Abandon
Είπαν για αυτούς και τον δίσκο:
Never say Casey Crescenzo lacks ambition. If this guy had been in the control room for NASA’s lunar mission, he would’ve been griping about how we weren’t thinking “big” enough.[via]
Sadly, this album also reminds us how the Dear Hunter is still criminally underappreciated by the industry and media as a whole.[via]
Οι Dear Hunter λοιπόν έχουν ένα φυσικό αβαντάζ: το λαρύγγι του Casey Crescenzo, το οποίο πέρα από τρομακτικά ικανό τεχνικά είναι και εξωπραγματικά εκφραστικό. Σε κομμάτια όπως το “Waves” και κυρίως τα “At the End of the Earth” και “Wait” παραδίδει σεμινάρια πάνω στο πώς ένα τραγούδι μπορεί να γίνει βιωματικό.[via]
Στο παρελθόν στις λίστες μου: Θέση 32 το 2013 με το Migrant.
Βίντεο Κλιπ:
Βίντεο Κλιπ:
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
---> Οι ανώνυμοι να επιλέγουν το Όνομα/Διεύθυνση URL και μπορούν να αφήνουν κενό το δεύτερο πεδίο <---