Να ξεκαθαρίσω ότι θα μιλάω και για σειρές. Είναι αυτονόητο αλλά τέτοιος άνθρωπος είμαι.
Πάντα όταν αναφέρονται σε ένα θέμα που έχει να κάνει με την θρησκεία, κάποια στιγμή κάποιος θα πετάξει, με εκδικητικό πιο συχνά τρόπο, μια φράση από τη βίβλο και μάλιστα θα πει και ποιος το είπε, ποιανού επιστολή είναι κλπ. λες και την έχει αποστηθίσει όλη τη βίβλο άσχετα με το πόσο κοντά είναι στον Θεό. Εγώ οι μόνες ατάκες που μπορώ να πω έτσι εύκολα είναι από το Κωνσταντίνου και Ελένης.
Και μια που είπα Κωνσταντίνου και Ελένης. Έχουμε δει σε πολλά έργα να κυκλοφορούν μέσα στο σπίτι τους με τα παπούτσια. Στο Κωνσταντίνου και Ελένης είχαμε και το τρομερό παπούτσια με πιτζάμες.
Βέβαια δεν είναι και το καταλληλότερο παράδειγμα το Κωνσταντίνου και Ελένης. Εδώ κάθε άσχετος που γνωρίζει τον Κωνσταντίνο τον αποκαλεί κύριο καθηγητά, μια υπάρχει continuity και μια όχι και έχει παίξει ίδιος ηθοποιός δύο διαφορετικούς ρόλους.
Δεν κάνουν ποτέ σαρδάμ. Μόνο στις Οικογενειακές Ιστορίες έκαναν αλλά εντάξει, αυτό δεν πιάνεται γιατί είναι real life πρόγραμμα που απλά έτυχε οι κάμερες να τραβάνε. Δεν είναι στημένα.
Θα υπάρχουν 25 χαρακτήρες και όλοι θα έχουν διαφορετικό όνομα. Στην τάξη μου στο δημοτικό είχαμε πέντε Μαρίες και τρεις Γιάννηδες. Στις σειρές όχι μόνο δεν έχουν κάποιοι το ίδιο όνομα αλλά δεν έχουν ούτε τα συνηθισμένα.
Όταν παραγγέλνουν μπύρα λένε απλά ότι θέλουν μια μπύρα και δεν τους ρωτάνε ml, μάρκα κλπ.
Όλοι χρησιμοποιούν τηλεφωνητή.
Μπαίνουν να κάνουν ντους και μετά ανοίγουν το νερό.
Τα τατουάζ γίνονται σε μία μέρα και φαίνονται τέλεια από τη στιγμή που θα γίνουν.
Ότι και να κάνουν στο λάπτοπ απλά κατεβάζουν την οθόνη και φεύγουν.
Όταν ένας καθηγητής θέλει να μιλήσει σε έναν μαθητή αφού χτυπήσει το κουδούνι, τυχαίνει πάντα ο μαθητής να καθυστερεί και να είναι ο τελευταίος που έχει μείνει.
Οι καθηγητές ποτέ δεν οργανώνουν τον χρόνο τους και το κουδούνι χτυπάει πριν ολοκληρώσουν αυτά που θέλουν να πουν.
Το τελευταίο το έχω διαβάσει κι αλλού απλά κόλλαγε.
Γι' αυτό και αγαπάμε σειρές που παρωδούν τα κλισέ όπως το Arrested Development, το Community, το Πάλι απ' την αρχή και Η βιολέτα του Μιχάλη.
Τελευταία σκηνή πρώτου επεισοδίου. |
Βέβαια δεν είναι και το καταλληλότερο παράδειγμα το Κωνσταντίνου και Ελένης. Εδώ κάθε άσχετος που γνωρίζει τον Κωνσταντίνο τον αποκαλεί κύριο καθηγητά, μια υπάρχει continuity και μια όχι και έχει παίξει ίδιος ηθοποιός δύο διαφορετικούς ρόλους.
Δεν κάνουν ποτέ σαρδάμ. Μόνο στις Οικογενειακές Ιστορίες έκαναν αλλά εντάξει, αυτό δεν πιάνεται γιατί είναι real life πρόγραμμα που απλά έτυχε οι κάμερες να τραβάνε. Δεν είναι στημένα.
Θα υπάρχουν 25 χαρακτήρες και όλοι θα έχουν διαφορετικό όνομα. Στην τάξη μου στο δημοτικό είχαμε πέντε Μαρίες και τρεις Γιάννηδες. Στις σειρές όχι μόνο δεν έχουν κάποιοι το ίδιο όνομα αλλά δεν έχουν ούτε τα συνηθισμένα.
Όταν παραγγέλνουν μπύρα λένε απλά ότι θέλουν μια μπύρα και δεν τους ρωτάνε ml, μάρκα κλπ.
Όλοι χρησιμοποιούν τηλεφωνητή.
Μπαίνουν να κάνουν ντους και μετά ανοίγουν το νερό.
Τα τατουάζ γίνονται σε μία μέρα και φαίνονται τέλεια από τη στιγμή που θα γίνουν.
Ότι και να κάνουν στο λάπτοπ απλά κατεβάζουν την οθόνη και φεύγουν.
Όταν ένας καθηγητής θέλει να μιλήσει σε έναν μαθητή αφού χτυπήσει το κουδούνι, τυχαίνει πάντα ο μαθητής να καθυστερεί και να είναι ο τελευταίος που έχει μείνει.
Οι καθηγητές ποτέ δεν οργανώνουν τον χρόνο τους και το κουδούνι χτυπάει πριν ολοκληρώσουν αυτά που θέλουν να πουν.
Το τελευταίο το έχω διαβάσει κι αλλού απλά κόλλαγε.
Γι' αυτό και αγαπάμε σειρές που παρωδούν τα κλισέ όπως το Arrested Development, το Community, το Πάλι απ' την αρχή και Η βιολέτα του Μιχάλη.